I was looking for a business idea for quite a long time. At some point in my life, I felt that this was the last moment to start doing something for myself. I decided to give up my jobs for the corporation and return to the country. I threw all my savings into buying an apartment in my hometown to be able to finally put down roots somewhere. Previously, I spent most of my life in different countries living on so-called suitcases. When arranging the apartment, there was a need for furniture and a friend suggested that I make seats filled with granules. That's how it all started. The beginnings were very difficult and full of stress, but the help of friends and their interest in my products gave me confidence that I was doing the right thing. Since I no longer had the money, I applied for funding from the union, I opened a store and then somehow the same thing happened. The needs of customers gave me ideas on what to do next. The beginnings were terribly hard, because I had a very limited budget. For every item I sold, I bought more fabric, fillings, packaging, etc. I was looking for clients wherever possible to be able to invest non-stop. At the same time, my social life almost died mainly due to lack of time and lack of money for pleasure. For almost two years, I worked 12 hours a day. Now I laugh about it, but I remember how I made the first prototypes from fragments of polystyrene boards that I used when renovating the apartment. I sat and shredded them into pieces. Poufs also have their own dimensions so every time I went to a market where young artists exhibited, moving it was quite a challenge. Now it is, so to speak, normally :) 8 hours, 5 times a week and a free weekend no matter what happened.

Pomysłu na business szukałem dość długo. Na pewnym etapie mojego życia poczułem, że to ostatni moment aby zacząć coś robić coś dla siebie. Postanowiłem porzucić prace dla korpo i wrócić do kraju. Wszystkie oszczędności wrzuciłem w zakup mieszkania w rodzinnym mieście aby móc wreszcie gdzieś zapuścić korzenie. Wcześniej większość życia spędziłem w różnych krajach żyjąc na tak zwanych walizkach. Przy urządzaniu mieszkania pojawiła się potrzeba mebli i znajoma zasugerowała, żebym zrobił sobie siedzenia napełnione granulatem. Tak to się wszystko zaczęło. Początki były bardzo trudne i pełne stresu ale pomoc znajomych i ich zainteresowanie moimi produktami dawała mi pewność, że dobrze robię. Ponieważ nie miałem już pieniędzy postarałem się o dofinansowanie z unii, otworzyłam sklep a potem już jakoś się to samo potoczyło. Potrzeby klientów podsuwały mi pomysły co robić dalej. Początki były strasznie ciężkie, bo miałem bardzo ograniczony budżet. Za każdą sprzedaną rzecz kupowałem więcej tkaniny, wypełnienia, opakowania itd. Szukałem klientów gdzie się da aby móc non stop inwestować. W tym samym czasie moje życie towarzyskie prawie umarło głownie przez brak czasu i brak pieniędzy na przyjemności. Przez prawie dwa lata pracowałem po 12 godzin dziennie. Teraz się z tego śmieję ale pamiętam jak pierwsze prototypy robiłem z fragmentów płyt styropianowych które wykorzystywałem przy remoncie mieszkania. Siedziałem i rozdrabniałem je na kawałki. Pufy mają też swoje gabaryty więc za każdym razem gdy szedłem na jakiś targ gdzie wystawiali się młodzi twórcy przenoszenie tego samemu było sporym wyzwaniem. Teraz już jest że tak powiem normalnie :) 8 godzin, 5 razy w tygodniu i wolne weekend choćby nie wiem co się działo.